Inspirators
Geboren in 1970 en opgegroeid in een klein dorpje in Overijssel (Schalkhaar) ervaarde ik de dagelijkse realiteit fundamenteel anders dan de meeste mensen om mij heen. Ik kon veel van wat mij werd geleerd, met de beste bedoelingen, niet echt goed plaatsen in mijn eigen ervaring. Veel ongegronde angsten, woede uitbarstigen, vreemde geloofsovertuigingen en noem maar op. Als kind van 8 begreep ik er weinig van, maar zag wel hoeveel lijden er om me heen was. Toen ik 10 was, was ik van mening dat ik zelf op zoek moest gaan naar hoe dan wel. Het was een liefdevolle omgeving, en mensen waren over het algemeen van goede wil. Maar veel van wat ze zeiden sloeg gewoon nergens op. Ingebeelde angsten die op mij als kind geprojecteerd werden. Dat had ik al vroeg door. Ik werd als een soort ideaal kind gezien waar nooit wat mis mee was.
Ik begrijp nu pas dat de aangeboren intelligentie en het basisvertrouwen ervoor zorgde dat er niet echt iets was om mij zorgen over te maken of dat ik in de problemen kwam. Verder had ik het geluk dat er heel veel vrijheid was en op 11 jarige leeftijd ging ik al met vriendjes zelfstandig 's nachts hiken over de veluwe en sliep ik in greppeltjes. Ik nam en neem telkens risico's op allerlei gebieden in mijn leven die altijd weer goed uitpakken, hoe moeilijk sommige beslissingen ook zijn. Dat basisvertrouwen is nooit echt verbroken geweest. Om te begrijpen hoe angstig er gedacht wordt, vraag ik soms bewust om (negatief) advies. Dan begrijp ik meer de angsten om mij heen en kan er daardoor weer gemakkelijker mee afrekenen. Hoe negatiever, hoe meer ik gemotiveeerd kan raken. Niet vanuit pubergedrag, maar gewoon omdat negativieit de brandstof kan zijn om ergens doorheen te gaan. (Negativiteit is in essentie samengedrukt licht. Als je het ruimte geeft, veranderd het in exact het tegenovergestelde).
Als ik zie hoeveel basisvertrouwen er in mijn omgeving was en in mijzelf, dan doet het mij bijzonder veel pijn hoe angstig de samenleving geworden is en wat dat met het innerlijk vertrouwen van kinderen die later volwassen worden doet. Ouders, leerkrachten, bestuurders: de collectieve angst is zo groot bij vrijwel iedereen dat er een self-fulfilling prophecy aan het ontstaan is. Angstige kinderen raken verkrampt en maken sneller fouten wat de angst bevestigt die zij op de kinderen projecteren, omdat ze er in zichzelf niet mee afgerekend hebben.
Een boekje uitgegeven door Ank-Hermes getiteld 'Alpha Hersengolven' van Pieter Langedijk (ISBN 90 202 0653 2) uit 1983 zette mij destijds aan het denken. Wie had gedacht dat ik 37 jaar later een game zou ontwikkelen gebaseerd op dat idee van hem, uit 1983?
Het lijden bleek mij uiteindelijk ook niet bespaard en het was een hele zoektocht via NLP, LandMark Education, Bach-bloesems en Yoga oefeningen. Allemaal had het wel een paar aspecten, maar overal ontbrak iets. Totdat ik rond mijn dertigste eindelijk een school vond die voor het eerst mij ervaring terugspiegelde. Het bleek een school voor zelf-realisatie te zijn, de 'Diamond Approach'. Nu, meer dan twintig jaar later ben ik heel dankbaar dit gevonden te hebben. Een belangrijk Inspirator is daarmee de grondlegger van de school, A.H. Almaas. Daarnaast zijn Rumi en Hafiz, twee mystieke dichters enorme inspirators voor mij. De Diamond Logos, het zusje van de Diamond Approach, heeft mij ook geïnspireerd, hoewel ik geen student ben aan die school.
Maar daarmee is de lijst verre van compleet. Een lijst van tientallen teachers waar ik de afgelopen twintig jaar mee heb mogen werken zijn zijn allemaal inspirators geweest (of zijn dat nog steeds) en hebben (in)direct bijgedragen aan de totstandkoming van deze leermethode.
Richard Verbeek
Lees ook: Controverse